علل بی خوابی چیست+روش درمان
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۱۷۶۰۶۸
مشکل در به خواب رفتن، بیدار شدن مکرر در خلال شب همراه با ناتوانی یا اشکال در به خواب رفتن مجدد، بیدارشدن خیلی زود در صبح و خوابی که باعث تجدید قوا نشود را بیخوابی گویند . ناطقان: ساعت از نیمه شب که هیچ، از اذان صبح هم گذشته و بعد از شمردن گله های بیشماری گوسفند، بز و... هنوز هم نخوابیده ایم.
گیج خوابیم و سردرد داریم اما خواب مان نمی برد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ما تصور می کنیم به مسایل پیش آمده یا مسایل پیشرو فکر نمی کنیم. اما در حقیقت ذهن به شکل ناخودآگاه، درگیر است. به همین دلیل هم اجازه نمی دهد بخوابیم. صبح فردا شرایط را اینطور توصیف می کنیم که: «تا صبح خواب و بیدار بودم» بی خوابی نمی تواند و نباید بیش از چند ساعت طول بکشد. به این دلیل که باعث مختل شدن عملکرد مغز و در نتیجه جسم می شود. مطلبی که در پی می خوانید درباره همین موضوع است؛ خواب و همه مخلفات آن.
گردن درد
یکی از اثرات بدخوابی، خم شدن گردن به سمت داخل است. در زمان بدخوابی، اصطلاحا جمع شدن بدن به سمت داخل از سر اتفاق می افتد. علاوه بر این که ممکن است برای تغییر شرایط و تلاش برای خواب به شکم روی تشک دراز بکشید. این حالت هم به گردن آسیب می رساند. بنابراین در شرایط بی خوابی حواس تان به گردن تان باشد. سر را طوری روی بالش قرار دهید که کاملا در راستای ستون فقرات قرار گرفته و گودی گردن با حجم بالش پر شود.
دست را زیر سر بگذارید
وقتی فکر و خیال به سرمان می زند، یا طاق باز می خوابیم و به فکر فرو می رویم یا این که به پهلو خوابیده و در خودمان جمع می شویم، پریدن آب در گلو، تنفس کشیدن ناگهانی و ایست ناگهانی تنفس ممکن است در این شرایط اتفاق بیفتد. بنابراین بهتر است دست را به شکل یک توپ تنیس کوچک زیر سر قرار دهیم تا به این ترتیب عملکرد راه های هوایی در زمانی که به پهلو خوابیده ایم، شکل بهتری پیدا کند.
ریفلاکس معده
وقتی به پهلو خوابیده و به دلیل اضطراب و بی خوابی در خودتان جمع می شوید، پاها به معده فشار آورده و باعث ایجاد اختلال در عملکرد معده می شوند. اگر پیش از خواب هم پرخوری کرده باشید که این تاثیر چند برابر است. بنابراین به شکل صحیح بخوابید. به پشت دراز بکشید و سعی کنید به معده و دیگر اجزای دستگاه گوارش فشار وارد نکنید.
فشار به پا
در حالت بی خوابی و اضطراب معمولا ماهیچه های کل بدن منقبض می شوند. اما بعضی قسمت ها مانند مچ و کف پا، گردن، مچ دست ها و کف آنها بیشتر در معرض انقباض و آسیب قرار دارند. التهاب و تورم مچ و کف پا، گرفتگی تاندون ها، ناتوانی در راه رفتن بعد از بلندشدن از تختخواب و... همگی ناشی از بی خوابی، اضطراب و انقباض عضلات است. بنابراین سعی کنید در این حالت هم، کف پاها را به شکل مناسب قرار دهید. پاشنه باید با تشک زاویه نود درجه بسازد.
درد شانه ها
در حالت جمع شدن در خود، شانه ها نیز بیش از حد مناسب به سمت داخل بدن کشیده شده و همین مسئله باعث درد و آسیب به شانه ها می شود. در صورت تکرار این مسئله، شکل طبیعی شانه ها دچار آسیب می شود. بنابراین سعی کنید بالش یا متکایی را بغل کنید تا شانه ها در هیچ شرایطی بیش از اندازه به سمت داخل کشیده نشده و دچار آسیب نشوند.
پشت درد
طبیعی است وقتی مثل بید مجنون! به سمت داخل تاب بر می دارید، دچار کمر و پشت درد شوید. شکل درست خوابیدن، به شکل طاق باز است. هر فکر و خیالی هم که دارید، به همین شکل به آن بپردازید! اگر دچار کمردرد مزمن هستید، بالش کوچکی را در گودی کمر قرار دهید تا با پر شدن آن به کمر آسیب نرسد. اگر نمی توانید طاق باز بخوابید، وقتی به پهلو می خوابید حتما بالشی را بین زانوها قرار دهید. علاوه بر این که دست یا متکایی را برای تکیه کردن قسمت بالای بدن، حایل کنید. به این ترتیب به عضله ها فشار کمتری وارد می شود.
اگر عادت به خوابیدن به شکم دارید، اولا سر را از قسمت گونه روی بالش قرار دهید. قرار دادن چانه، همان طور که اشاره شد، باعث اسیب به گردن می شود. علاوه بر این که دست ها را کنار بالش به سمت بالا قرار دهید. زیر شکم، فاصله بین پاها تا ناف، بالش قرار دهید. درواقع ۵۷ درصد افراد در مرحله ابتدایی خواب، به پهلو می خوابند، ۱۷ درصد آنها به پشت دراز کشیده و ۱۱ درصد عادت دارند به شکم بخوابند. طبیعی است که بعد از گذر از فاز اصلی خواب، در طول شب، نحوه خوابیدن آنها تغییر می کند.
چند نکته
خواب پنج مرحله دارد
مرحله اول خواب آلودگی یا چرت زدن
۵ تا ۱۰ دقیقه نخست هر خواب، مغز دچار خواب آلودگی یا چرت زدن می شود. در این مرحله مغز بین حالت خواب و بیداری دست و پنجه نرم می کند! و بالاخره زمانی به چشم های تان غلبه می کند که امواج «تتا» در مغز تولید شود.
مرحله دوم؛ خواب سبک
۲۰ دقیقه پس از مرحله نخست، آهنگ خواب مغز شکل منظم به خود می گیرد. امواج مغزی به سمت خواب تنظیم شده و حرکت می کنند. دمای بدن به آهستگی کاهش یافته و ضربان قلب آهسته می شود.
مرحله سوم؛ خواب میانی
در این مرحله مغز وارد مرحله خواب عمیق و آرام شده و امواج مغزی آرامی به نام «دلتا» در مغز ایجاد می شوند. کاری را انجام دهید که دوست دارید.
مرحله چهارم؛ خواب عمیق
مرحله آخر که به مدت ۳۰ دقیقه آخر این پنج مرحله اتفاق می افتد، مرحله خواب عمیق است. در افراد مبتلا به خوابگردی، بیمار در این فاز از خواب شروع به خوابگردی می کند. به همین دلیل هم هیچ کدام از افراد خوابگرد از این کار خود اطلاع ندارند.
مرحله پنجم؛ حرکت تند چشم ها
در این مرحله با این که مغز نسبت به مراحل قبل هوشیارتر است اما عضله های بدن در حالت کاملا آرام قرار دارند. خواب دیدن در همین مرحله اتفاق می افتد. فعالیت مغز با وجود قرار گرفتن در فاز خواب عمیق، بیشتر است. ماهیچه ها حالتی شبیه فلج شدن، دارند.
سه نکته کلیدی برای خواب آرام
برای این که بتوانید خواب آرام، رویایی و عمیق داشته باشید، علاوه بر این که باید مسیر فکر و خیال مغز را ببندید! باید بستر جسم و روان را برای خوابی آرام فراهم کنید. برای رسیدن به شرایط خوب ایده آل باید این سه نکته را رعایت کنید.
فتیله را پایین بکشید
دمای اتاق، راحت بودن سرویس خواب و نور مناسب از دیگر شاخص ها برای خواب و استراحت هستند. بنابراین پیش از خواب باید دمای اتاق کمی سرد باشد تا با استفاده از پتو یا لحاف گرم شوید. اتاق باید کاملا تاریک بوده و سرویس خواب اعم از تشک، پتو و بالش کاملا نرم و راحت بوده و در آن احساس امنیت و آرامش کنید.
غذا و خواب
یکی از دلایل بی خوابی پرخوری یا بدخوری باشد. به این معنی که اگر معده و دستگاه گوارش در شرایط مناسب نباشند، خطر بی خوابی در کمین است. بنابراین سعی کنید از ساعت هفت عصر به بعد خوراکی های سبک و کم حجم بخورید. به هیچ وجه بعد از ساعت هشت شام نخورید. به این دلیل که هضم غذا در ساعت های پایانی شب، باعث بی خوابی می شود.
فضای منفی
اگر معتاد به تلفن همراه و از همه مهم تر فضای مجازی هستید، شک نکنید که بی خوابی در کمین است. به این دلیل که خواندن یا دیدن اخبار به ویژه اگر هیجان آور یا ناراحت کننده باشند، زمینه ساز ابتلا به بی خوابی هستند. برای خواب آرام باید حداقل یک تا دو ساعت پیش از خواب ارتباط تان را با تلفن همراه به ویژه فضای مجازی قطع کرده و سعی کنید ذهن را در حالت آرامش قرار دهید.
منبع: همشهری تندرستی برچسب ها: بی خوابی ، گردن درد ، ریفلاکس معده ، فشار به پا
منبع: ناطقان
کلیدواژه: بی خوابی گردن درد ریفلاکس معده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۱۷۶۰۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ عاملی که که علائم بیماری پارکینسون را بدتر میکنند
ایتنا - بیماری پارکینسون وضعیتی است که منجر به مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره میشود. هیچ درمان کاملی تا کنون برای آن ابداع نشده است، اما داروها و درمانهایی برای کاهش علائم آن مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و انقباضات دردناک عضلانی وجود دارد.
بیماری پارکینسون چیست؟
این بیماری یکی از شایعترین اختلالات سیستم عصبی به حساب میآید که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و نام وی بر روی این بیماری قرار گرفت.
در پارکینسون، که یک بیماری پیشرونده مزمن است، افراد مبتلا به لرزش در اندامها و کندی حرکت میشوند. در ادامه روند بیماری مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مشکلات روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم میکنند.
دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب، در این باره میگوید: «این بیماری زمانی رخ میدهد که سلولهای عصبی در مغز، به ویژه در بخش ‘توده سیاه’ به تدریج از کار میافتند یا میمیرند. این سلولها دوپامین تولید میکنند که یک انتقالدهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن میشوند.»
علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی میتواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.
سن یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از ۶۰ سال مشاهده میشود اما بر اساس آمارها حدود ۵ تا ۱۰ درصد افراد حتی پیش از ۵۰ سالگی هم به این بیماری مبتلا میشوند. در اروپا تخمین زده میشود بین ۱ تا ۲ درصد از افراد بالای ۶۵ سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.
علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم بیماری پارکینسون می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد اما معمولا شامل مواردی نظیر لرزش به خصوص در دستها، بازوها یا پاها، سفتی یا به اصطلاح چوبشدگی عضلات، کندی نابهنجار حرکت ماهیچهها یا کندی حرکت، بیثباتی وضعیتی که منجر به مشکلات در حفظ تعادل میشود، تغییر در گفتار، نوشتار یا حالت چهره است.
علاوه بر اینها علائم اختلال در روان فرد نیز نظیر افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب میتوانند از جمله اختلالات در خواب باشند.
چه چیزی میتواند علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند؟
در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که میتوانند این بیماری را بدتر کنند. این عوامل عبارتند از:
۱. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که میتواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.
تکنیکهای مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرینهای تمدد اعصاب میتوانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.
۲. کمخوابی: خواب ناکافی یا بیکیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل میکند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون میشود. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.
۳. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت میتواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.
۴. زمان یا دوز دارو: زمان و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، در کنترل علائم ممکن است نوسان رخ دهد.
۵. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کمآبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی میتواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.
۶. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی میتواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی میتواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز میتواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب یاری برساند.
۷. داروهای خاص: برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد روانپریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی میتوانند با سطح دوپامین تداخل کرده یا علائم حرکتی را تشدید کنند.
علائم پارکینسون چگونه مدیریت میشوند؟
مدیریت علائم پارکینسون معمولاً شامل ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و اصلاح سبک زندگی است.
داروها با افزایش سطح دوپامین در مغز یا تقلید اثرات آن، علائم حرکتی را کم میکنند. فیزیوتراپی و برنامههای ورزشی از طرف دیگر میتوانند تحرک، انعطافپذیری و تعادل را بهبود بخشند.
همزمان گفتار درمانی میتواند در برخورد با مشکلات گفتار و بلع کمک کند. گروههای حمایتی و مشاوره نیز میتوانند توصیههای عملی برای مقابله با چالشهای زندگی با پارکینسون ارائه دهند.
کارشناسان میگویند برای تنظیم برنامههای درمانی و رسیدگی به هرگونه علائم یا عوارض مرتبط با بیماری پارکینسون، نظارت منظم توسط پزشک ضروری است.